Op 11 december 2018 heeft de Tweede Kamer met een meerderheid van stemmen ingestemd met dit voorstel van wet dat alweer dateert van 19 juni 2015. De wetgever beoogt met deze wet volgens de memorie van toelichting hierop dat partneralimentatie eerlijker, simpeler en korter wordt. Het wetsvoorstel voorziet in een prikkel om weer zelfstandig op eigen benen te gaan staan en het wordt ook mogelijk om in huwelijkse voorwaarden of bij partnerschapsvoorwaarden afspraken te maken die afwijken van de wettelijk minimumregeling. Nu is de regel dat er een recht op partneralimentatie bestaat voor de duur van 12 jaren. Alleen voor kinderloze huwelijken die niet langer dan vijf jaren hebben geduurd geldt de regeling dat de duur gelijk is aan de duur van het huwelijk. Het nieuwe uitgangspunt is dat de duur van de partneralimentatie gelijk is aan de helft van de duur van het huwelijk, met een maximum van 5 jaren. Hierop zijn twee uitzonderingen: langdurige huwelijken en huwelijken met jonge kinderen. Bij huwelijken met kinderen jonger dan 12 jaren is de duur van de partneralimentatie maximaal 12 jaar. Bij langdurige huwelijken – langer dan 15 jaren -, is de duur van de partneralimentatie maximaal 10 jaren als de leeftijd van de alimentatiegerechtigde ten hoogste 10 jaar lager is dan de AOW-leeftijd. De partneralimentatie voor alimentatiegerechtigden van 50 jaar en ouder, die langer dan 15 jaren zijn getrouwd, hebben recht op 10 jaar alimentatie. Gisteren, 29 januari 2019, vond het voorbereidend onderzoekdoor de Eerste Kamercommissie voor Justitie en Veiligheid plaats. Het is de bedoeling dat de wet ingaat op 1 januari 2020. Mr. Andrea Loos-Horstman
